रमेश नेपाली दाँग

रात पनी आधा ढलिसक्यो तरा आखाँमा निद्राँ कतै छैन् ।
प्रियाँको यादहरूले पल ,पल सतायो छटपटी रहेछु ।।
खै कसरी बाचौला उनी बिनाको जिवन अधुरो नै हुनेछ ।
एकै क्षण पनी उनी बिना शासै रोकिएला झै हुन्छ।।
अन्तरयात्रको जिवन साथी साहरा केवल तिमीनै ठानेको छु ।
यदी म प्रती छल ,कपट भाएमा यो सँन्सारमा क्षिया ,क्षिया भाएर पागलशरी जिउने छु ।।
म पनी एक प्रेम पागल हुनेछु ,जिवनको आशा अनी मुटू फाटे पछि ।
तरा विश्रवाश छ ,मेरो चोखो अमर प्रित प्रती सफल हुनेछ ।।
सुःखैमा नरमाए पनी दुबै आशुँ सँगै जिवनको हाशो छर्ने छौ ।।।
रमेश नेपाली दाँग